“Dünlerim yok anne. Ninem yok.Mustafa yok, Ömer yok, Reis yok, Ercüment yok..Ramazan Turhan öldü. Remzi Kütükçü öbür tarafta. Hasan Hüseyin Sanli’nin nisanlisi, simdi baskasinin yavuklusu. Mustafa Pehlivanoglu’nun mektubunu okudugu nisanlisi yitik...Nerede oldugunu bilmemekteyim. Dursun Önkuzu’yu unuttu ülküdaslari. Mamak Mahpushanesinde dayaktan ölen Bekir Bag on yedisindeydi anne...On yedi yasinda, coplanarak öldürüldü. Duydun mu? Gece yarisi yatagindan kaldirilipAnkara Ulucanlar Kapali Cezaevi’ne götürülen Fikri’yi, A. Bülent’i ben unutmasam da, hep birlikte unutuverdik anne...Unutmak iyidir, diyen psikiyatrin sözü dogru mu? Anne ne olur, elini alnimdan çekme.Yüregini yüregime yasla, birakma beni kahramanlarin yalnizliginda.”Adim Yesil, bir yakin dönem romani.Ibretle, heyecanla, hüzünle, sarsilarak okuyacaksiniz.
