Önümde yükselen duvarlari delip geçme ya da yikip yerle bir etme istegiyle kuduruyorum. Akil, varlik karmasasini, yani kaosu bizden gizlemek için yükseltiyor bu duvarlari. “Niye?“ derseniz, bu duvarlarin ardinda evrensel kaos ve yokluk, “ hiçlik“ var da ondan, Hiçbir sey yok arkasinda duvarlarin. Onlar, birseyler yapmayi basarabildigimiz su dünyayla “ bosluk“ arasina çekilmis sinirlardir. Içimin cehenemidir bu. Artik bunun bir cehennem oldugunu biliyorum. (Arka Kapak)