“Kavel“, günisigina çikabilme olanagina kavusmus ilk kitabimdir benim. Ondan öncekilerin serüvenlerini “Koçero Vatan Siiri“ adli kitabimin önsözünde kisaca anlatmistim.
Gerçekte, ilk kitabimin “Hirosima“ olmasi gerekirdi. Ne yazik ki ’Hirosima’, Düsün Yayinevi’nde çikan yanginda gitti (1962). Yayimlanmis siirlerimden olusturdugum bir kitapti bu, o yüzden, dosyanin yokolmasini önemsemedim. Oysaki kopyasi da yoktu bende.
1963’de, Ataç dergi ve yayinevi yönetmeni Sükran Kurdakul dostumdan bir öneri geldi: kendisinin, Necatigil’in ve benim siir kitaplarimizi yayimlamayi düsünüyordu.
O günlerde, ünlü “Kavel Grevi“nin destanina çalisiyordum; kimi bölümlerini de yazmistim. Kurdakul’un önerisi üzerine, destan çalismami bir yana ittim. ’Hirosima’yi yeniden toparlayip düzenlemege koyuldum. Adi yine ’Hirosima’ olsun istiyordum.
Kitap bitti. Adini ’Kavel’ koyduk...
(Önsöz’den)
Gerçekte, ilk kitabimin “Hirosima“ olmasi gerekirdi. Ne yazik ki ’Hirosima’, Düsün Yayinevi’nde çikan yanginda gitti (1962). Yayimlanmis siirlerimden olusturdugum bir kitapti bu, o yüzden, dosyanin yokolmasini önemsemedim. Oysaki kopyasi da yoktu bende.
1963’de, Ataç dergi ve yayinevi yönetmeni Sükran Kurdakul dostumdan bir öneri geldi: kendisinin, Necatigil’in ve benim siir kitaplarimizi yayimlamayi düsünüyordu.
O günlerde, ünlü “Kavel Grevi“nin destanina çalisiyordum; kimi bölümlerini de yazmistim. Kurdakul’un önerisi üzerine, destan çalismami bir yana ittim. ’Hirosima’yi yeniden toparlayip düzenlemege koyuldum. Adi yine ’Hirosima’ olsun istiyordum.
Kitap bitti. Adini ’Kavel’ koyduk...
(Önsöz’den)