Güneş Yeryüzü'nün annesidir: Işığı ile emzirir, besler Yeryüzünü. Kendi gecesine kapanma zamanı geldiğinde rüzgarın uğultusu, dalgaların gürültüsüyle uyutur onu. Demek ki Yeryüzü ışığın içindeki ısıdır; görünüşe taşınanlarından daha fazla şeyi içerdiği için ışığın içindeki ısı, sonsuz ruh-sonsuz candır.
Sonsuz ruh-sonsuz can kendi zahirine kapandığında Yeryüzü, hisseden doğanın annesi olarak beliriverir. Işığın içindeki ısı cemre sonunda Yeryüzü'ne düşer; hava, su ve toprak gebe kalıp ateş alır. 21 Mart'ta doğa doğurur. Sütüyle, yaprağıyla, meyvesiyle tohumuyla besler bizi.
Sonsuz ruh-sonsuz can kendi zahirine kapandığında Yeryüzü, hisseden doğanın annesi olarak beliriverir. Işığın içindeki ısı cemre sonunda Yeryüzü'ne düşer; hava, su ve toprak gebe kalıp ateş alır. 21 Mart'ta doğa doğurur. Sütüyle, yaprağıyla, meyvesiyle tohumuyla besler bizi.