Necipcik, Necipcik, dem çekiyor kuş; Yokuşlar iniştir, inişler yokuş; Bir yokluk, bi varlık; ne değiş-tokuş! Bir şu yan, bir bu yan, gidip gelmeler... Kuş, dem çekiyor, cik cik ötüyor da Necip Fazıl dedemizin adını söylüyormuş: Necipcik, Necipcik... Varlıkla yokluğu sanki kulağına fısıldıyormuş. Kuş kardeş, Necip Fazıl üstadımızı çocukluğuna götürmüş de ona ne güzel isim bulmuş: Necipcik... Haydi canlar Necipcik'i gülücükle karşılayalım.