Oturma Hastalığı

“Cebrail Aleyhisselam Tanri’nin buyrugu ile cennetten sandalye getirdi, yere koydu ve Adem’i üzerine oturttu.”“Beni kucaklayabilecek yalnizlik yabancinin kendim oldugu bir yalnizlik türü olabilirdi.”“Bir musluk basinin, bir pencere kanadinin yada bir kapi süngerinin bile cümle içinde özne olabildigi dil dünyasinda, Adem Bey’in özenecegi bir yükleme özne olma heyecaninin silinmeye yüz tutmasini anlayisla karsilamali.”“Insanin özüne daha yakin bir basamakta konaklayan kabile reisi egemen rolüne uygun hareketler yapar yalnizca: oturur ya da uzanir.”“Zafer üçüncü tekil kisilere bir öykü giydirebilenlerin olacak.”Yazari yada kahramani tarafindan yazildigi kesin olarak bilinmeyen bu sayfalarda”, karakter eger bir kahramansa kendi kendine söylenen, yazara laf atan bir kahraman. Yazarin Gram Yayinlari’ndan çikan Postanedeki Sandalye’sinin kahramanina benziyor biraz. Yazar, belki modasi çoktan geçtigi için, araya girmiyor; yazarindan sonunda kurtuldugunu söyleyen kahraman giderek gevezelesirken, yazma üzerine okurla söylesiyor bir yandan. Metinlerle konusan/iliski kuran okurlara hitap edecek bir kitap. Illaki dile getirmek gerekiyorsa, bunun, biçimlerin degil de, sadece söylenenin göz önünde bulundurularak yapilmasi gerekiyor. -Jean-François Lyotard