Bir sanat eseri, yaratildigi devre göre ve o devrin hassasiyetini, zevkini ve anlayisini en iyi ifade ettigi için mi deger kazanir? Yoksa o devri asan, her zaman için taze, hatta her zaman yeni güzelikleri kesfedilen ebedi degerlere mi sahiptir? Baska ve daha kestirme bir deyimle, bir eserin, bilhassa bir saheserin degeri “tarihi“ midir, “ebedi“ mi?
Batida bu mesele çok münakasa edilmistir. Geçen asrin büyük Fransiz tarihçisi ve filozofu Ernest Renan “Ilmin Gelecegi“ adli meshur eserinde tarihi görüsü savunur.
“Mutlak bir hayranlik daima sathidir. Hiç kimse benim kadar Pascal’in Düsünceler’i ve Roussuet’in Hitabeler’ine hayran degildir; fakat ben bunlara XVII. asrin eserleri olarak hayranim. Bunlar zamanimizda çiksaydi pek az dikkate degerdi. Hakiki hayranlik tarihidir.“
Batida bu mesele çok münakasa edilmistir. Geçen asrin büyük Fransiz tarihçisi ve filozofu Ernest Renan “Ilmin Gelecegi“ adli meshur eserinde tarihi görüsü savunur.
“Mutlak bir hayranlik daima sathidir. Hiç kimse benim kadar Pascal’in Düsünceler’i ve Roussuet’in Hitabeler’ine hayran degildir; fakat ben bunlara XVII. asrin eserleri olarak hayranim. Bunlar zamanimizda çiksaydi pek az dikkate degerdi. Hakiki hayranlik tarihidir.“