"İşte o anda dünyanın tüm kuşları üstümüze kondu. Güneşli bir çınar gibi gülümseyip durdu annem. Gülümsedikçe kuşları cıvıldadı. Oğul’un sağ eli annemde, sol eli babamdaydı. Isırık izleri iyileşmişti çoktan. Sadece o sihirli numara vardı. Bir kuşun çınar dalındaki ayak izi gibi... Sevgi izi... Sevgimizin izi.
Eve gidince şu notla tamamlayacaktım Oğul’un kılavuzunu:
Sevgi otizmin tek ilacıdır!"
Eve gidince şu notla tamamlayacaktım Oğul’un kılavuzunu:
Sevgi otizmin tek ilacıdır!"