Ey kendi zindanina, kendini haps eden kisi. Çikmak vakti gelmedi mi? Kendini tanima ugrasi bu kadar mi zor geldi? Kendilerini atesten zincirlere vuranlarin haberleri ulasmadi mi sana?Anahtar ellerinde, kendi kusandiklari zincirlerin açilmasini bekleyenleri görmedin mi? Yasadigin yere bu kadar mi yabancisin, bakmaz misin etrafina bu olus ve bozulus kim için? Kelimelere ne için yüklenmis manalar, hangi manaya ne için giydirilmis libaslar? Simdi kalk ve sadece semaya, arza ve arasindakilere bak. Bak ki haber versinler sana semandan ve arzindan. Bu haber sana ulasti mi göreceksin ki her sey sana ayna ve kendini tanidigin ölçüde tanidik. Ve unutma her yönü haberci olandan düsmüstür unutkanlik.
Bir ulu zâtin merhametli ellerinden; yolculuga çiktigi hakikat sehirlerinde, o sehirlerin ulularinin dilinden sehirlere dair hakikatleri dinleyen ve seyreden bir dervisin hikâyesi.