Biz hep tek elimiz havada, aklimizi kompartimanlara ayirdik Vurulusuna sahit olduk sonra bir martinin denizinden Ceviz boyasi bir ah birakip gitti herkes ve giderler Biz hep kalbimize bagdas kurup oturan issizligimizla kaldik Bir kus tüyü düsmeyegörsün çökük omuzlarimiza Aklimiza bagladik alip, sonra kaçirdik...